Dziewczyna była zszokowana zajściem. Myślała, że to wywoła przydatny efekt, a jednak tylko pogorszyło sytuację. No cóż, musiała się ewakuować.
- Raz się żyje...
Skoczyła w tunel odbytowy który powinien poprowadzić ją do wyjścia. Wcześniej jednak zatkała nos i zamknęła oczy. Kiedy ( jeśli ) wydostała się na zewnątrz podniosła się i będąc ostrożna, żeby znów jej nie połknął zbliżyła się do niego.
- Meteor... - Wyszeptała.
Zaczęła szybko szarżować na przeciwnika. Wybiła się i wbiła kataną w jego bok. Trzymała się jedną ręką, a następnie wylała 1/3 pozostałego płynu na jego powierzchnię i wyciągnęła katanę po czym rozpoczęła ucieczkę od wielkiego potwora. Tym razem liczyła na pozytywny efekt, bo nie pozostało jej nic innego.

ME - 6000 ME

Kiedy pancerz zniknął dziewczyna była uradowana. Teraz przy użyciu miecza z łatwością mogła go pokonać i ruszyć do kolejnej dwójki. Z tego przekonania wyrwał ją jednak szarżujący na nią kilkudziesięciometrowy robal. Zareagowała bardzo szybko. Zwinnym ruchem odskoczyła na prawo i odbiła się od ściany pomieszczenia starając się wylądować na plecach robala, a jeśli nie doskoczy wystarczająco daleko by to zrobić wbija się w niego kataną. Następnie wychodzi na plecy i biegnie na głowę oponenta, a tam wbija ostrze i rozrywa ciało jednocześnie jak sądzi przebijając mózg. Jeśli robal dalej żyje przecina także jego mózg, który najwidoczniej jeszcze nie został przecięty.
- Zdychaj.

Kobieta zaniemówiła, gdy zobaczyła wygląd robaków... Spodziewała się, że będą przypominać większego, ale nie, musiała być jakaś niespodzianka.
- Meteor... - Wyszeptała otaczając siebie magicznym kręgiem.
Zaczęła biegać w około robali. Nie było opcji, żeby coś tak wielkiego było wystarczająco mobilne. Kiedy potwory się dostatecznie zmęczyły i były zdezorientowane wskoczyła na jednego i oblała go połową zawartości butelki, a następnie zeskoczyła z niego i butelką rzuciła w drugiego przeciwnika. Odsunęła się na pewną odległość, po czym znów zaatakowała. Odbiła się od ściany tak, jak poprzednio i wbiła w 1 robala, następnie rozcinając jego czaszkę. Gdy zaś była wystarczająco blisko drugiego, że ciężko byłoby chybić rzuciła kataną w tył jego głowy. Jeśli je pokonała, to :
- No, zadanie wykonane.
Podeszła do upadłego robala i wyciągnęła katanę z jego głowy powoli ruszając w stronę wyjścia.
Jeśli nie, to kontynuuje atak tym razem po prostu rozcinając poszczególne części wielkiego monstrum jednocześnie unikając ataków ich... ogonem? Można to tak nazwać? Never mind... Po prostu rozcina kolejne części ciała tych okropnych stworzeń, a pod koniec rozcina im czaszki i wbija katanę w mózgi.

ME - 2000

Pchała z całych sił, ale nie skutkowało. Postanowiła się poddać. Odpocząć. Może ktoś będzie jej szukał? Barman wie jaką misję brała... chociaż co to barmana obchodzi... Ruszyła w głąb jaskini. Chciała się odprężyć w ostatnich dniach swego życia. Zdjęła płaszcz i w codziennym ubiorze wskoczyła do wody.
* Chwila, przecież ta woda może wypływać na powierzchnię, tak? * - Pomyślała.
Zaczęła nurkować w poszukiwaniu tunelu, którym mogłaby wypłynąć, a jeśli to nie poskutkowało szukała wyjścia na zewnątrz.
- Nie zginę. Przynajmniej jeszcze nie tutaj.