Zgłaszam się

Szare słonće okalało niebo nad okolicą gildii Raven Tail. Ciemne chmury nadchodziły znad północy, ale piękne błękitne niebo kwitło swą okazałością na południu. To jeden z takich dni gdzie nie wiadomo czego się spodziewać po nim. Czy to przyniesie szczęście, a może pecha czy można być pewnym swego czy wręcz odwrotnie. Czas wyskrobie kolejną kartę historii młodych magów, którzy w ten dziwny jak żaden inny dzień chcą się podjąć misji, która wymaga nie małych umiejętności myślenia, tropienia oraz rozwiązywania zagadek, czy podołają temu zadaniu?
Od rana na tablicy została wywieszona kartka z informacją o owym zadaniu. Pierwsi jacy ją zauważyli to Reeson oraz Kimimaro, który już nie jednokrotnie robił misję dla Raven Tail. Obydwóch magów wzięła ta sama chęć przygody.
Gdy zerwali tą pieczęć przeznaczenia z tablicy zaczęli się pakować w swoich mieszkaniach, by potem wyruszyć na południe, na lepszą stronę dnia, który dziś zapowiada się niezwykle ciekawie. Ostatecznie ich celem jest pewna wioska oraz lasy koło niej. Jest oddalono o parę godzin od miejsca startu magów. To będzie długa podróż pomiędzy lasami oraz polanami.

Kolejność: Dowolna

Kimimaro zerwał kartkę z misją i dowiedział się, że jest to misja dotycząca znalezienia jakiegoś mężczyzny, nie lubił ratować ludzi, wręcz przeciwnie lubił ich ranić, sprawiać im ból i zabijać ich, to naprawę sprawiało mu radość, to był jego życiowy cel, zabicie jak największej ilości. W końcu dlatego rodzice od dziecka szkolili go w walce, nie dlatego że go kochali, o nie. Robili to bo chcieli stworzyć maszynę do zabijania i udało im się.
Choć nie lubił tego robić, to i tak przecież nie miał nic do roboty, a musiał opłacić czynsz za mieszkanie, no i zawsze przyda się trening. Jak dobrze pójdzie to może utnie komuś rękę, albo nogę... Kimimaro postanowił być optymistą, a że misja była dla dwóch osób to postanowił pójść z Reesonem.
Reeson, tak jak Kimimaro był nowy w tej gildii, więc się zgodził, może wreszcie się z kimś zaznajomi, choć nie można powiedzieć, że się z nim zaprzyjaźni, bo przyjaźni tego chłopaka nie zdobywało się łatwo, jeśli w ogóle się da.
Kimimaro poszedł do swojej kwatery, by spakować najpotrzebniejsze rzeczy. Spakował apteczkę, trochę wody i coś do przekąszenia, gdyby misja się przeciągnęła. Następnie uzbroił swój pasek w bicz oraz swój nowy nóż do rzucania, nadający się również do walki wręcz. Gdy był już gotowy do drogi wyszedł z gildii. Pogoda była okropna, czarne chmury wznosiły się na niebie, zapowiadało się na deszcz, kiepska pogoda na misję, ale cóż nie było wyboru, zgłosił się na misję więc teraz wypadałoby ją wykonać. Zauważył Reesona patrzącego w niebo, podszedł do niego
- Hej, to idziemy? - chłopak starał się być miły - sorka za spóźnienie
*Komu w drogę temu czas*

Reeson wyruszył wraz z partnerem. Szli przed siebie, aż zauważyli piekielny las, który sprawi im niemałych kłopotów. Wielka ilość ostrzeżeń i upiornych znaków przemawiała sama za siebie. Nie mógł popełnić nawet najmniejszego błędu, iż mógłby za to zapłacić ogromną cenę. Każdy jego krok był przemyślany, kilka razy się rozglądał dookoła siebie zanim się przesunął do przodu. Po przejściu kilkuset metrów jeden znak szczególnie zwrócił jego uwagę, a mianowicie "Witamy śmiałków w Lesie Śmierci".
*Cholera, czy tu jest aż tak niebezpiecznie ?! * - wewnątrz mag był lekko przerażony, lecz nie ukazywał tego na zewnątrz. Chłopak obawiał się pułapek jednak musiał jeszcze zwrócić uwagę na śmiertelnie zagrożenie a mianowicie zwierzęta, a raczej różnorodne gatunki zwierząt. Nie miał pojęcia czy coś wyskoczy mu na twarz, czy zajdzie od tyłu. Pierwszy raz widział tak potworny las. Na pewno łatwo im nie pójdzie. Na szczęścia mógł a raczej miał nadzieję, że może liczyć na wsparcie ze strony swojego towarzysza. Idąc przed siebie próbował dowiedzieć się czegoś o magu Raven Tail.
- Kimimaro tak ? - mówił cały czas mając oczy dookoła głowy.
Jestem Reeson, posługuję się magią run. Mam nadzieję, że nasza współpraca się ułoży, i że się troszkę zabawimy - uśmiechając spoglądnął na Kimi. Nie chciał zrobić złego pierwszego wrażenia. Oboje musieli sobie jakoś poradzić. Trasa była jeszcze długa, a z każdym metrem było coraz niebezpieczniej. Obawiał się najgorszego. Chłopak spoglądał nawet na najmniejsze szczegóły. Rozważał wiele możliwości, a jedną z nich była droga powrotna tą samą trasą. Jego dobra pamięć pozwalała na zapamiętywanie nawet najdrobniejszych pułapek i innych rzeczy tego rodzaju.
Może powiesz mi coś o sobie ? - powiedział mając cichą myśl, że nie ma do czynienia z sztywnym mulem książkowym.

Rozmowa dwóch magów mrocznej gildii kleiła się jak nigdy. Las, który przynosił śmierć wywarł na nich lekkie wrażenie, lecz utrzymywali zimną krew, chociaż wiedzieli, iż każdy krok niesie coś nowego i zbliża ich do upragnionego celu.
W pewnej chwili jakieś sto metrów za nimi wydobył się dźwięk, tak straszny i paniczny, że można było tylko się schować pod kołdrą, był to dźwięk, którego nie da się zapomnieć. Nigdy nie było dane im takiego usłyszeć, wprawiał człowieka w psychozę, pot zaczął się lać z ich skroni. Wiedzieli, że zapewne to coś zaraz nadejdzie, wszystko ucichło, wiatr przestał wiać, liście szumieć, a ptaki ćwierkać. Martwy las to kolejna nazwa owego miejsca. Gdy nadszedł punkt kulminacyjny ciszy, słychać było tylko lekkie oddechy i mocne bicia serca magów. Była to tak magiczna chwila, że zaraz potem można było usłyszeć mocne ruszenie czegoś dużego, które biegło w ich stronę, sylwetka malowała się zza zakrętu tak oto pojawiło się stworzenie na czterech nogach i o wysokości ponad pięciu metrów. Jego pysk był ogromny, a zęby wychodziły poza szczękę. Stanął 20 metrów przed nimi i dokładnie się patrzył, gdy przeanalizował sytuacje zaczął biec w ich stronę po raz kolejny. Najgorsze było to, że wokół dróżki znajdował się wał o wysokości 10 metrów, magowie nie mieli dostępu do wyskoczenia w bok. Ścieżka pokryta była śliskim piachem, a od potwora dzieliło ich już tylko 10 metrów, a jego prędkość wynosiła 2 m/s.
Kolejność: Dowolna

Ostatnio edytowany przez Alucard (2013-06-09 12:44:09)

Chłopak lekko zdezorientowany zamilknął na chwilę. Usłyszał jakieś głośne sapanie. Jego serce zaczęło mocniej bić, aż ujrzał bardzo wysoką dziwną bestie z ogromnymi zębami. Niestety mag nie miał możliwości odskoczenia w bok co zmniejszało jego szansę na wygraną, jednak zawsze znajdzie się jakiś sposób na wygraną. Kolejną trudnością było dość śliskie podłoże. Kiedy ogromny potwór ruszył w stronę magów, Reeson nie mógł spanikować. Jego zadaniem było odnalezienie zaginionego człowieka a był pewny, że to coś jest sprawcą tego przestępstwa, jednak nie było czasu na gadanie.
*Jak to coś nas dogoni to będzie nieciekawie, trzeba zneutralizować jego nogi* - pomyślał sobie mag próbując obmyślić jakąś strategie. Na wykonanie zaklęcia miał tylko parę sekund, musiał się z tym wyrobić.
Celuj w nogi, to chyba jego najsłabszy punkt - po czym mag zaczął pisać runy, tylko nie był pewny czy bestia mu na to pozwoli. Wyjął szybko markera po czym wykonał zaklęcie Promienie, celując w lewą nogę. Następnie zaczął biec szybko, jednak nie za szybko ponieważ musiał uważać na pechowe podłoże. Spoglądnął na swojego towarzysza. Nie był pewny co zrobi. Mag myślał, że jego zaklęcie chociaż odrobinkę spowolni potwora. Reeson musiał liczyć  na współpracę z Kimi ponieważ, jeden na jeden nie ma najmniejszych szans. Na dodatek nie miał jeszcze opanowanego fechtunku i nie umiał się posługiwać białą bronią, plus jego niedawno wytrenowane zaklęcie odbicie może się nie przydać. Potwór wyglądał na dość głupiego, zarazem silnego. Wątpił, że ktoś taki może posługiwać się czymś takim jak magią, ale cóż cuda się zdarzają. Chłopak powinien też wiedzieć, że nie ocenia się książki po okładce. Mimo wszystkiego chłopak zawszę miał szczęście i liczył, że dziś również mu się poszczęści. Cały czas spoglądał pod nogi, dokładnie analizując glebę. Uciekając, bądź próbując uciekać, coraz bardziej się denerwował. Ta bestia irytowała go, chłopak miał nadzieje, że stwór oberwie i to bardzo mocno.

ME: 6,5k

Ostatnio edytowany przez Reeson (2013-06-09 14:42:33)

Reesona uratowało szczęście a poza tym nic więcej. Wielki potwór upadł a oni wylądowali między nogami ogromnego stwora. Chłopaki poszli dalej, jednak mag był zbyt mało uważny i wpadł w pułapkę. Niespodziewanie zawisnął głową w dół. Wysokość była dość wysoka, a na dodatek spotkali jeszcze dziesięciu niemiłych panów. Weszli na nieswój teren więc musieli zapłacić za to karę. Po chwili kilka noży poszło w ruch. Reeson był bezbronny jednak próbował się rozbujać by uniknąć tych noży. Bujał się w jedną i drugą ale wątpił, że to coś pomoże. Jedyny ratunek dla niego to rozcięcie przez jego towarzysza pułapki.
*Nie dość, że zaatakował nas jakiś idiotyczny potwór to na dodatek musieliśmy spotkać jeszcze ich. Cholera, co nam się jeszcze przytrafi*
Mag wiedział, że rozmowa nie przyniesie żadnych efektów. Tutejszy las jest niebezpieczny i jedyne co tutaj ratuje to siła. Czysty łańcuch pokarmowy, wygrywa tylko lepszy. Było 10 na 2. Nie mogli się poddać. Chłopak na samą myśl o tym denerwował się coraz bardziej. Krew zaczęła się w nim gotować. Miał ogromną ochotę na zemstą i to solidną. Nigdy nie odpuszcza i tym razem nie będzie inaczej. Próbował obmyślić jakiś plan ale było strasznie trudno. Wiedział, że ktoś nie wyjdzie z tego starcia żywo, lecz na razie nie było pewności kto wygra a kto polegnie. Oboje musieli również brać pod uwagę to, że w walce z nimi nie mogą wykorzystać całej swojej magicznej energii. Mogli napotkać jeszcze wielu przeciwników. Domysły maga były fałszywe, spodziewał się, że ta bestia leżąca na ziemi była porywaczem. Mag obawiał się, że jeśli potwór wstanie to będą mieli jeszcze jednego przeciwnika. Jedyne co mu pozostało to czekanie na reakcje jego towarzysza